Negereend

Telkens als mijn ma om mijn oma (mijn lievelings) rijdt,
-opdat ze toch maar eens buiten zou zijn uit haar klein huiseke-
is het feest
Want met niemand anders heb ik zo'n bizarre gesprekken
dan met haar
Meestal gaat het over niks, lucht
Dan weer vertelt ze iets wat ze al duizenden keren vertelde
En heel soms vertelt ze dingen die echt steek houden
haar levenswijsheden
die zijn het leukst
Nu op dit eigenste moment zit ze in de tuin
op haar vaste stoeletje
haar hobby is het koppeltje eenden observeren die nest gemaakt hebben langs de oever.
Eigenlijk heeft ze pas ontdekt dat het een koppel was (ik heb het haar gezegd)
voorheen dacht ze dat de witte moeder-eend in de steek gelaten was door 'haren vent'
"tis toch altijd tzelfde met die venten, zelfs bij de eenden ist van dat, hij zal waarschijnlijk bij andere eenden zitten"
"en ochere die arme dutskes van kindekes, hoe moet dat nu verder"
Er kwam een grinnikje bij me naar boven toen ik merkte hoe ze zichzelf identificeerde met de eend.
Geen goed woord over de mannen,
een gedachte gevoed door haar eigen verleden
"Ma oma, kijkt eens goed, er zit een grote bruine eend naast haar, maar die zie je minder goed natuurlijk, de mannetjes zijn altijd bruin"
"...."
"Ojere, khad het niet gezien, oh kijkt een keer hoe schoon, tis toch schoon de liefde. Dat is gelijk hier een blanke vrouw met nen zwarten, nen neger"
"jamaar alle mannetjes zijn bruin oma, tzijn dan allemaal negers."
"Aja misschien, allez, hij ist hij zo teruggekomen zie"
"Hij is nooit weggeweest"
"Jaja..." zegt ze op ongelovige toon en haar blik dwaalt af naar oneindig.