The Usual Suspects + Matchstick Men

The Usual Suspects

Verhaal: De film vertelt het verhaal van Roger "Verbal" Kint (Spacey), een oplichter, die door de politie verhoord wordt, en zijn ondervrager douanier David Kujan (Palminteri). Kint vertelt een verhaal over gebeurtenissen die aanleiding gaven tot een bloedbad en brand op een schip in de haven van Los Angeles. Door flashbacks wordt het verhaal steeds ingewikkelder als Kint probeert te vertellen waarom hij en zijn medeplichtigen op de boot waren op dat moment, maar niet alles is zoals het lijkt.

Nope, niks is idd zoals het lijkt...Dit moet wellicht één van de eerste films geweest zijn (dateert van '95) die de kijker op het eind serieus in het ootje neemt. Later kwamen dan meer van dit soort films, ik denk aan M. Night Shyamalan en zijn fameuze 'plottwists' (ahum! :s :p). Dus eigenlijk zijn we hierin al een beetje getraind en is het niet eerlijk. Want ik zag al van verre aankomen dat het personage van Kevin Spacey (=de verteller) de true bad guy van de boel was. Een beetje jammer. Toch is dit een goede film die me de volle 106 min aan het scherm gekluisterd hield. 1 grote mindfuck deze film, brilliante vertolkingen (Kevin Spacey kreeg hiervoor een oscar, maar ik vond hem eigenlijk nog beter in American Beauty) en spannende actie. Score: (3,5/5) 1/2

Matchstick Men

Verhaal: Roy Waller is een psychisch doorgedraaide oplichter die woont in Los Angeles. Samen met zijn partner Frank Mercer licht hij onwetende mensen op, onder andere door middel van de neppe loterij die hij samen met Frank heeft opgezet. Roy heeft meerdere psychische stoornissen, hij leidt aan agorafobie, dwangneurose en tics. Nadat Roy gewelddadig wordt bij een paniekaanval raadt Frank hem aan naar een psychiater te gaan, Dr. Harris Klein. Klein geeft Roy medicijnen om zijn psychische problemen te onderdrukken. In de teraptie besluit Roy contact op te nemen met zijn ex-vrouw Heather, die zwanger was ten tijde van hun scheiding. Klein weet Roy te melden dat hij een 14 jaar oude dochter heeft, Angela. Roy en Angela ontmoeten elkaar, en Angela stelt vele vragen over hem. Angela is meteen dol op haar vader, en ook Roy stelt haar aanwezigheid op prijs. Frank stelt voor om de zakenman Chuck Frechette op te lichten, en Roy stemt daarmee in...

Ook dit is een film met een clou van hier tot in Tokyo, maar het verschil met voorgaande film is: je ziet hem deze keer niet aankomen. Of althans..ik niet :). Ik vond de film maar zo en zo. Zal hem gauw vergeten denk ik. Beste dingskes vond ik: Nicolas Cage als autist/agorafobist/tourettelijder en het versterken van geluid en inzoomen op de kleine details die hem storen (ge zou er zelf een tic van krijgen :p). Negatief vond ik vooral het nogal melige einde. Kortom: aangenaam vertier maar geen uitschieter. Score: (3/5)