Ik speel zelf eigenlijk al jaren volleybal. Iedereen denk dan dat je wel wat kracht in je armen hebt maar nee,bij mij is dit niet zo! Ik kan wel hard tegen een balleke slaan maar ben voor de rest het slapste kieken dat er rond loopt. Zelf mijn kleine zus (van 9jaar) en haar vriendinnetjes kunnen me overmeesteren. Ik vrees dat ge van mij dus geen tips moet verwachten....
Dezelfde vraag stelde mijn beste vriendin E'tje me tijdens onze eerste serieuze conversatie ooit. Je zou haar nu eens moeten zien, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken hoor ;-) LOL :-)
Ondertussen hebben we er nog zo vaak om gelachen. Maar ik vermoed wel dat je die 'haren' vooral oppikt uit je directe omgeving. Zeker als die directe omgeving je daar ook wel in aanmoedigt en je tegelijk voldoende ruimte geeft om ook je minder assertieve zelf te kunnen zijn. Ik (eerlijkheid gebiedt me toe te geven dat ik in vele gevallen gewoon een baard op mijn tanden heb staan *bloos*) pikte alvast veel mee vanuit mijn opvoeding. Mijn ouders zijn absolutely 'no bullshit' peeps. Problemen los je steevast zelf op. Medelijden bestaat niet. En hulp komt er pas uit de kast als ze echt wel merken dat je hulpbronnen uitgeput raken. Hoe vaak was ik als tiener niet superboos op mijn strenge en (in mijn ogen) veeleisende parents. Hoe blij ben ik nu. E'tje heeft een ander verhaal. Zij bumpte ooit op een big mouth Trits (met ook zwakke kantjes, waardoor we eigenlijk zo een goede vriendinnen werden). En ik twijfel er niet aan: met tijden heeft ze me (of mijn lachende teut met uitspraken als 'allez, niet zagen', 'komaan, seut, hop met de geit' of zelfs 'spelen we weer vloerdweil vandaag?')(uiteraard vergezeld met een knipoog en met de beste bedoelingen) vast en zeker enorm gehekeld. Nu kijkt ze er met veel plezier naar terug, vertelt ze grappige anekdotes aan nieuwe vrienden (zoals ik nu eigenlijk hier aan jou, gnigni) of geeft ze me zelfs een belletje met als openingszin 'tis weer zover, zeg me eens dat ik weer voor schotelvod aant spelen ben, tis nodig' :-)
Als het over dit soort behaardheid gaat, lijkt de beste tip me om meer 'behaarde' peepjes op te zoeken in je directe omgeving (R. laat net weten dat hij zich wel een dag over je wil ontfermen). En je stilaan de gewoonte te kweken om niet altijd 'ja hoor' te zeggen. Als je iets niet wil, dan wil je iets niet. Punt.
Gaat het om meer haren op je tanden in termen van 'je ziet dat iemand het slecht heeft en je wil je daar, ook al lukt het niet even niet, steeds maar over ontfermen' (bv. zieke diertjes, er niet tegenkunnen dat iemand pijn heeft, etc)... well, you got me there. Al is die teut nog zo groot, op dit vlak zal ik nooit of te nooit 'neen' kunnen zeggen of 'ertegen kunnen'. En daar heb ik me eigenlijk maar gewoon bij neergelegd ;-)
En last but not least: R. vond een huis!!!! Nu nog even spannend, want we moeten wachten tot de eigenaar terug is van vakantie... maar de huidige huurders schreven alvast op dat het voor hem is! En nieuwe kandidaten kunnen niet meer kunnen kijken! Als alles in kannen en kruiken komt (duimen! Maar maandag zijn we zeker!) hebben we vanaf januari meer dan voldoende plek om Dizzy te adopteren! Wahey!!!
trits :) super uitleg! wou dat ik ook een grote mond had , maar tis al veel verbeterd buiten vroeger hoor. Toen was ik echt extreem verlegen. Maar in mijn richting is haar op u tanden hebben extra nodig, zeker bij de grote huisdieren , daar moet ge echt een halve vent zijn. Ma bon, tverbetert als maar met mij. Maandag was ik nog een redelijke wussy , nu zijn we vrijdag en ik zet een tegenstribbelende/stampende stier van tegen de 1000 kilo ene spuit zonder bibberen of onhandigheid. Mja, al kwestie van leren hé. maar kmoet mijzelf toch wel wat oppeppen bij sommige dingen.
Ah, Maxie. Als je praat over haar op je tanden, dan denk in eerste instantie ook over dingen durven zeggen zoals ze zijn. (Trits, ik wil wel mee les volgen met R. hoor. Kvind mezelf ook nog altijd veel te braaf)
Dingen zoals die stier een piqure in zijn derrière placeren heeft in mijn ogen veel meer te maken met ervaring, en een klein klein miniscuul beetje met durf. Niet zozeer met verlegen zijn of met haar op je tanden hebben hoor :) Tegen binnen enkele jaren leg je zonder veel problemen zo'n stier over je schouder en doe je er een wandelingetje mee ;) (bij manier van spreken dan :p)
met haar op mijn tanden hebben bedoel ik in het geheel: lef hebben. Lef hebben om iets te doen 'wat ik niet gewoon ben', om te durven zeggen wat ik denk, om van mij af te bijten als iemand lelijk tegen me doet, etc..
dus ik bedoelde wel het degelijk algemeen, dat van die stier was een voorbeeldje
7 opmerkingen:
niet mee poetsen?
Ik speel zelf eigenlijk al jaren volleybal. Iedereen denk dan dat je wel wat kracht in je armen hebt maar nee,bij mij is dit niet zo! Ik kan wel hard tegen een balleke slaan maar ben voor de rest het slapste kieken dat er rond loopt. Zelf mijn kleine zus (van 9jaar) en haar vriendinnetjes kunnen me overmeesteren. Ik vrees dat ge van mij dus geen tips moet verwachten....
Dezelfde vraag stelde mijn beste vriendin E'tje me tijdens onze eerste serieuze conversatie ooit. Je zou haar nu eens moeten zien, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken hoor ;-) LOL :-)
Ondertussen hebben we er nog zo vaak om gelachen. Maar ik vermoed wel dat je die 'haren' vooral oppikt uit je directe omgeving. Zeker als die directe omgeving je daar ook wel in aanmoedigt en je tegelijk voldoende ruimte geeft om ook je minder assertieve zelf te kunnen zijn. Ik (eerlijkheid gebiedt me toe te geven dat ik in vele gevallen gewoon een baard op mijn tanden heb staan *bloos*) pikte alvast veel mee vanuit mijn opvoeding. Mijn ouders zijn absolutely 'no bullshit' peeps. Problemen los je steevast zelf op. Medelijden bestaat niet. En hulp komt er pas uit de kast als ze echt wel merken dat je hulpbronnen uitgeput raken. Hoe vaak was ik als tiener niet superboos op mijn strenge en (in mijn ogen) veeleisende parents. Hoe blij ben ik nu. E'tje heeft een ander verhaal. Zij bumpte ooit op een big mouth Trits (met ook zwakke kantjes, waardoor we eigenlijk zo een goede vriendinnen werden). En ik twijfel er niet aan: met tijden heeft ze me (of mijn lachende teut met uitspraken als 'allez, niet zagen', 'komaan, seut, hop met de geit' of zelfs 'spelen we weer vloerdweil vandaag?')(uiteraard vergezeld met een knipoog en met de beste bedoelingen) vast en zeker enorm gehekeld. Nu kijkt ze er met veel plezier naar terug, vertelt ze grappige anekdotes aan nieuwe vrienden (zoals ik nu eigenlijk hier aan jou, gnigni) of geeft ze me zelfs een belletje met als openingszin 'tis weer zover, zeg me eens dat ik weer voor schotelvod aant spelen ben, tis nodig' :-)
Als het over dit soort behaardheid gaat, lijkt de beste tip me om meer 'behaarde' peepjes op te zoeken in je directe omgeving (R. laat net weten dat hij zich wel een dag over je wil ontfermen). En je stilaan de gewoonte te kweken om niet altijd 'ja hoor' te zeggen. Als je iets niet wil, dan wil je iets niet. Punt.
Gaat het om meer haren op je tanden in termen van 'je ziet dat iemand het slecht heeft en je wil je daar, ook al lukt het niet even niet, steeds maar over ontfermen' (bv. zieke diertjes, er niet tegenkunnen dat iemand pijn heeft, etc)... well, you got me there. Al is die teut nog zo groot, op dit vlak zal ik nooit of te nooit 'neen' kunnen zeggen of 'ertegen kunnen'. En daar heb ik me eigenlijk maar gewoon bij neergelegd ;-)
En last but not least: R. vond een huis!!!! Nu nog even spannend, want we moeten wachten tot de eigenaar terug is van vakantie... maar de huidige huurders schreven alvast op dat het voor hem is! En nieuwe kandidaten kunnen niet meer kunnen kijken! Als alles in kannen en kruiken komt (duimen! Maar maandag zijn we zeker!) hebben we vanaf januari meer dan voldoende plek om Dizzy te adopteren! Wahey!!!
trits :) super uitleg! wou dat ik ook een grote mond had , maar tis al veel verbeterd buiten vroeger hoor. Toen was ik echt extreem verlegen. Maar in mijn richting is haar op u tanden hebben extra nodig, zeker bij de grote huisdieren , daar moet ge echt een halve vent zijn. Ma bon, tverbetert als maar met mij. Maandag was ik nog een redelijke wussy , nu zijn we vrijdag en ik zet een tegenstribbelende/stampende stier van tegen de 1000 kilo ene spuit zonder bibberen of onhandigheid. Mja, al kwestie van leren hé. maar kmoet mijzelf toch wel wat oppeppen bij sommige dingen.
Ah, Maxie. Als je praat over haar op je tanden, dan denk in eerste instantie ook over dingen durven zeggen zoals ze zijn. (Trits, ik wil wel mee les volgen met R. hoor. Kvind mezelf ook nog altijd veel te braaf)
Dingen zoals die stier een piqure in zijn derrière placeren heeft in mijn ogen veel meer te maken met ervaring, en een klein klein miniscuul beetje met durf. Niet zozeer met verlegen zijn of met haar op je tanden hebben hoor :) Tegen binnen enkele jaren leg je zonder veel problemen zo'n stier over je schouder en doe je er een wandelingetje mee ;) (bij manier van spreken dan :p)
met haar op mijn tanden hebben bedoel ik in het geheel: lef hebben. Lef hebben om iets te doen 'wat ik niet gewoon ben', om te durven zeggen wat ik denk, om van mij af te bijten als iemand lelijk tegen me doet, etc..
dus ik bedoelde wel het degelijk algemeen, dat van die stier was een voorbeeldje
Mijn nieuwe klas van 2jaar geleden hebben ervoor gezorgd dat ik minder verlegen ben, dus misschien moet je je meer onder nieuwe mensen begeven?
Een reactie posten